Door Inge en Carlien (ja, alweer)
9 juli 2013, 22:00
Toen we gisteren ons stukje hadden afgerond, liepen we de kamer uit, op weg naar nachtrust. Carlien zag Emma in de weerspiegeling van de spiegel van de wc, ze wenkte Inge en samen sprongen ze voor Emma. In een milliseconde sprong Emma op en schreeuwde ze de longen uit haar lijf. Douwe die de trap afliep hoorde het gegil en kwam lachend de badkamer binnen. Nadat Emma van de schrik bekomen was ging iedereen naar zijn bedje toe. Tastend in het donker gingen wij (Inge en Carlien) naar onze slaapzak. We kropen over de vloer naar de ingang van ons stapelbed (die nogal moeilijk te vinden was) Opeens was Inge weg en Carlien bleef achter in het donker. Nadat Carlien Inge’s voet had gevonden, die al in bed lag kon ze eindelijk haar bedje terug vinden. Wanneer Inge in haar bedje lag sliep ze al vrij snel als een roosje. In tegenstelling tot Carlien die zat te luisteren hoe iemand zat te praten en te snurken in zijn slaap. Heel amuserend..
Om half acht werden sommige van ons wakker door de wekker van Cyrine, want ze moest ontbijt maken. Maar de meesten lagen nog te slapen tot dat de wekker ging van Sanne met het liedje Wannabee. De wekkers moesten wel zo vroeg omdat we om half negen moesten ontbijten.
Na het ontbijt gingen we naar het hartje van Berlijn om een museum te bezoeken. Het DDR museum ging over hoe de mensen leefden in Berlijn na de eerste wereld oorlog. Nadat iedereen alles had gezien en zijn of haar foto’s had genomen in de te kleine ruimte met te veel mensen, gingen we naar buiten.
